1. Kabuk: Ay'ın dış kısmını oluşturan katman kabuk olarak adlandırılır. Bu kabuk, Ay'ın yüzeyini kaplayan kayalık malzemelerden oluşur.
2. Mantar: Kabuğun altında yer alan katman mantar olarak adlandırılır. Mantar, kabuğa göre daha yoğun ve katıdır. Ay'ın iç ısısı nedeniyle mantarda erimiş kayalar ve bazı mineraller bulunabilir.
3. Çekirdek: Ay'ın en iç kısmını oluşturan çekirdek, demir ve nikel gibi metallerden oluşur. Ancak Dünya'nın çekirdeği gibi sıvı demir çekirdekten ziyade katı bir çekirdek olduğuna inanılmaktadır.
4. Yüzey: Ay'ın yüzeyi oldukça çeşitlidir. Denizler (maria) adı verilen düz alanlar ve yükseklikleri değişen dağlar gibi çeşitli topografik özelliklere sahiptir. Yüzeyde kraterler, çatlaklar, vadiler ve bazalt lavları gibi unsurlar bulunur.
5. Yüzey Kaplaması: Ay'ın yüzeyini kaplayan malzeme genellikle bazalt lavları ve regolit adı verilen toz ve kum karışımından oluşur. Regolit, yüzeydeki çarpma etkileri sonucu oluşan kırıntılar ve parçacıklardan meydana gelir.
6. Görünüm: Ay'ın görünür yüzeyi, Dünya'dan görülebilen karanlık denizler ve daha parlak yüksek bölgeler şeklinde görünür. Bu farklılıklar, yüzeydeki volkanik aktivite ve çarpma etkileri nedeniyle oluşmuştur.
Ay, Dünya'ya oldukça yakın olmasına rağmen, kendi manyetik alanına sahip değildir ve atmosferi yok denecek kadar incedir. Bu nedenle Ay'da su gibi sıvı hâlde bulunan maddeler uzun süre varlığını sürdüremez. Ay, uzay araştırmaları için önemli bir hedef olmuş ve tarih boyunca insanlığın ilgisini çekmiştir.
