Merhaba Evrensel okurları. Fabrikadaki son durumla ilgili bir şeyler yazmak istedim. İşten atmalar bir süredir askıya alınmış gibi. İşten çıkarılan işçi kardeşlerimizin adalet arayışları sürüyor. Biz içerideki işçilerin cesareti biraz kırılmış olsa da bir çıkış yolu aramaya devam ediyoruz. Adil bir çalışma yaşamı ve adil bir çalışma ücreti mücadelemiz nasıl şekillenecek, şu an bilemesek bile, bu koşullar sağlanana kadar mücadelemizin süreceğini bilinmesini isteriz. Her Eti işçisinin hayali olan mücadelenin yeşertilmesi ve büyütülmesi için adımlar cılız da olsa atılıyor. Fabrikada güvensizlik ortamı var. Bu nedenle de daha iyi organize olmalıyız.
Yıllardır beraber çalıştığımız mesai arkadaşlarımızın küçülmeye gerekçesiyle bir günde kapının önüne konması herkesin moralini ve motivasyonunu etkiledi. Küçülme denildi ancak yaklaşık bir aydır fazla mesailer hiç hız kesmedi. Tüm bunlar yaşanırken sendikamız Tekgıda-İş hâlâ olumlu ya da olumsuz bir yorum yapmış değil. Birtakım söylentiler olmasına rağmen resmi bir açıklamanın yapılmaması bir sendikanın üyelerine bu kadar kayıtsız olabileceğini de gösterdi. Kapalı kapılar ardında Tekgıda-İş neler konuşuyor, ne pazarlıklar dönüyor, işin gerçeği büyük bir merak konusu. Geleceğe dair planları, umutları, hayalleri olan biz Tekgıda-İş üyesi işçiler, sendikacıların bencil ve iş birlikçi tutumlarından dolayı önümüzdeki bir saatimizden bile emin olamıyoruz. Ancak emin olduğum tek şey yükselen sesimizin giderek daha çok kişiye ulaşacağı ve uğruna mücadele ettiğimiz davamızın tüm emekçi kardeşlerimizin cesaretini artırması.
